فصلنامه اقتصاد و بانكداری اسلامی در شماره 15 از سال پنجم خود مقاله‌ای با عنوان «بررسی فقهی كارمزد تسهیلات قرض الحسنه» به قلم مهدی طغیانی و فاطمه صادق‌پور منتشر كرده است.
در چكیده این مقاله می‌خوانیم:
«دین اسلام، مومنان را به مشاركت و تعاون در كارهای خیر و نیكو، دعوت كرده است و از میان كارهای نیكو به قرض‌الحسنه تاكید فراوانی داشته است. به گونه‌ای كه قرض‌الحسنه (قرض غیرربوی و بدون اجر و مزد) به دیگران را معادل با قرض به خداوند دانسته است و پاداش فراوانی برای آن نهاده است. قرض‌الحسنه از اركان الگوی اسلامی_ ایرانی پیشرفت است. از این رو، ضرورت دارد كه سیاست‌گذاران اقتصادی ایران برای تحقق الگوی اسلامی_ ایرانی پیشرفت، قرض‌الحسنه را تسهیل كنند و زمینه‌های آن را فراهم كنند تا این سنت حسنه در اقتصادِ ایران رایج شود و نیازهای معیشتی افراد نیازمند، با مشاركت مردم خیرخواه برطرف شود و نابرابری اقتصادی در اقتصاد ایران كمتر شود. هم چنین ضرورت دارد كه اقتصاددانان ایرانی نیز برای رواج قرض‌الحسنه درباره مسایل آن، چون عوامل موثر بر افزایش سپرده‌های قرض‌الحسنه و اموری از این دست به تامل و تفكر بپردازند تا الگوی قرض‌الحسنه به عنوان الگوی جانشین قرض‌های ربوی در اقتصاد جهان معرفی شود و اقتصاد ایران گامی به جلو برای تحقق اقتصاد اسلامی بردارد.
یكی از مسایل قرض‌الحسنه، جواز و عدم جواز اخذ كارمزد از تسهیلات قرض‌الحسنه است. هدف این مقاله بررسی فقهی اخذ كارمزد بر تسهیلات قرض‌الحسنه است. در این مقاله با استفاده از روش تحلیلی، ابتدا جایگاه قرض‌الحسنه در آیات و روایات را بررسی كردیم و سپس كارمزد تسهیلات قرض‌الحسنه را از منظر فقهی، مورد بررسی قرار دادیم و با تقسیم‌بندی فقیهان شیعه به دو گروه موافق و مخالفِ اخذ كارمزد از تسهیلات قرض‌الحسنه، استدلال فقهی جدیدی برای جواز اخذ كارمزد بر تسهیلات قرض الحسنه آورده شده است و سپس برای احیاء سنت حسنه‌ی قرض‌الحسنه در اقتصاد ایران مدلی پیشنهاد دادیم.»
علاقمندان می‌توانند این مقاله را از این نشانی دریافت نمایند.