مروری بر بخشی از بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با اعضای محترم مجلس خبرگان رهبری؛
در تاریخ هفدهم شهریورماه 1390:
نكتهى كه در اين زمينه عرض ميكنيم، اين است كه نظامسازى - كه گفتيم امام بزرگوار ما بر اساس مبانى فقهى، نظامسازى كرد - يك امر دفعى و يكباره نيست؛ معنايش اين نيست كه ما يك نظامى را بر اساس فقه كشف كرديم و استدلال كرديم و اين را گذاشتيم وسط، و اين تمام شد؛ نه، اينجورى نيست. نظامسازى يك امر جارى است؛ روزبهروز بايستى تكميل شود، تتميم شود. ممكن است يك جائى اشتباه كرده باشيم اما مهم اين است كه ما بر اساس اين اشتباه، خودمان را تصحيح كنيم، خودمان را اصلاح كنيم؛ اين جزو متمم نظامسازى است. نه اينكه گذشته را خراب كنيم. اينكه ما ميگوئيم نظامسازى جريان دارد، معنايش اين نيست كه هرچه را ساختيم و بنا كرديم، خراب كنيم؛ قانون اساسىمان را خراب كنيم، نظام حكومتى و دولتىمان را ضايع كنيم؛ نه، آنچه را كه ساختيم، حفظ كنيم، نواقصش را برطرف كنيم، آن را تكميل كنيم. اين كار، يك كار لازمى است...
... من تصورم اين است كه بُعد مهمى از قيد اطلاق كه امام (ره) منضم كردند به ولايت فقيه - كه در قانون اساسىِ اول قيد «مطلقه» نبود؛ اين را امام (ره) اضافه كردند - ناظر به همين است؛ يعنى انعطافپذيرى. دستگاه ولايت - كه دستگاه عظيم ولايت، يعنى در واقع مجموعهى آن دستگاههاى تصميمساز و تصميمگير كه در رأسش رهبرى قرار دارد؛ اما مجموعه، يك مجموعه است - بايد بتواند به طور دائم خودش را پيش ببرد، متحول كند؛ چون تحول جزو سنتهاى زندگى انسان و تاريخ بشرى است. ما اگر چنانچه خودمان تحول ايجاد نكنيم و پيش نرويم، تحول بر ما تحميل خواهد شد. تحول يعنى تكميل، پيش رفتن به سمت آنچه كه درستتر است، آنچه كه كاملتر است. يعنى آنچه را كه ساختيم، ببينيم نقصهايش كجاست، آن را برطرف كنيم؛ ببينيم كجا كم داريم، آن را اضافه كنيم. اين جريان بايستى ادامه پيدا كند...
... در عين حال مسائل جديدى وجود دارد. در زمينهى اقتصاد، مسائل تازهاى وجود دارد. مثلاً ما بانكدارى اسلامى را به وجود آوردهايم. امروز مسائل تازهاى در زمينهى پول و بانكدارى وجود دارد؛ اينها را بايستى حل كرد؛ بايد اينها را در بانكدارى اسلامى - بانكدارى بدون ربا - ديد. كى بايد اينها را انجام بدهد؟ فقه متكفل اين چيزهاست.
البته من همينجا عرض بكنم كه نياز ما به كرسىهاى بحث آزاد فقهى در حوزهى قم - كه مهمترين حوزههاست - برآورده نشده است. من اين را الان اينجا عرض ميكنم - آقايانى هم از قم اينجا تشريف داريد - اين نياز برآورده نشده. در قم بايد درسهاى خارجِ استدلالىِ قوىاى مخصوص فقه حكومتى وجود داشته باشد تا مسائل جديد حكومتى و چالشهائى را كه بر سر راه حكومت قرار ميگيرد و مسائل نو به نو را كه هى براى ما دارد پيش مىآيد، از لحاظ فقهى مشخص كنند، روشن كنند، بحث كنند، بحثهاى متين فقهى انجام بگيرد؛ بعد اين بحثها مىآيد دست روشنفكران و نخبگان گوناگون دانشگاهى و غير دانشگاهى، اينها را به فرآوردههائى تبديل ميكنند كه براى افكار عموم، براى افكار دانشجويان، براى افكار ملتهاى ديگر قابل استفاده است.
اين كار بايستى انجام بگيرد، ما اين را لازم داريم. محصول اين كاوشهاى عالمانه ميتواند در معرض استفادهى ملتها و نخبگان ديگر كشورها هم قرار بگيرد.
(علاقمندان میتوانند مشروح این بیانات را از این لینک دریافت نمایند.)