نتایج نشان می‌دهد، در شرایطی که پایبندی کامل به ضوابط و مقررات شورای پول و اعتبار در خصوص نرخ سود سپرده‌ها وجود داشته باشد، به این معنا که در عمل تفاوتی معنادار بین نرخ سود سپرده‌ها در سررسیدهای مختلف وجود داشته باشد و برداشت‌های قبل از موعد مستلزم پرداخت جریمه و کاهش نرخ سود مؤثر باشد، وجود حساب سپردهٔ بازار پول می‌تواند ضمن برخورداری از انعطاف‌پذیری در برداشت وجوه و انجام دادن تراکنش، تا حدودی مشوقی برای سپرده‌گذاران برای برخورداری از نرخ سودهای نزدیک به بازار پول باشد. در چنین ساختاری، پیشنهاد می‌شود به‌منظور کاهش سیالیت و افزایش ماندگاری وجوه کوتاه‌مدت شبکهٔ بانکی، چهارچوب حساب بازار پول تدوین شود.
علاوه بر حساب سپردهٔ بازار پول، صندوق‌های بازار پول نیز راهبرد دیگری است که ضمن استخراج نرخ‌های بازدهی از بازار پول و سیگنال‌دهی به سیاست‌گذار پولی برای هدایت کریدور نرخ سود، نقشی مؤثر در جذب نقدینگی‌های سرگردان و منابع کوتاه‌مدت خواهد داشت. در این زمینه نیز پیشنهاد می‌شود سیاست‌گذار پولی با طراحی قواعد و سازوکارهای نظارتی زمینهٔ تأسیس این صندوق‌ها را توسط بانک‌ها و مؤسسات اعتباری فراهم کند. البته ضروری است که برای تنوع‌بخشی به ابزارهای قابل‌ِسرمایه‌گذاری در این صندوق‌ها، علاوه بر اوراق مشارکت و اسناد خزانه، ابزارهای متداول دیگر ازجمله گواهی سپرده، پذیرش‌های بانکی، و اوراق تجاری نیز به‌تدریج به‌عنوان ابزارهای قابلِ‌معامله در بازار سرمایه عملیاتی شوند. بدیهی است این چهارچوب و سازوکار پیشنهادی مستلزم آن خواهد بود که بانک‌ها نیز وجوه حاصل از حساب‌های بازار پول و صندوق‌های بازار پول را صرف خرید اوراق مشارکت و اسناد بدهی بخش دولتی کنند که این امر نیز نقشی مهم در پذیره‌نویسی اوراق بدهی و تأمین مالی کسری بودجه دولت خواهد داشت.
برای دريافت گزارش اينجا كليك كنيد.